قبل از اینکه بریم سراغ موضوع اسلوب شرط و جمله شرطیه، توضیح مختصری براتون میدم که ببینیم اصلا با چی طرفیم!
آماده‌این؟ بریم …
یه موقع‌هایی هست که ما قصدمون اینه که برای مخاطبمون، خودمون یا شخص غایب، شرط بزاریم.
برای شرط گذاشتن لازمه که نحوه بیان کردنمون بصورت شرطی باشه تا شنونده به مفهوم شرطی بودن اون پی ببره.
حالا چجوری بیانمون شرطی بشه؟
در زبان فارسی برای بیان کردن جملات شرطی از حرف اضافۀ (اگر) استفاده می‌شود.
«اگه با مثال براتون توضیح بدم بهتر متوجه می‌شید»:
برگردید بالا و جمله داخل پرانتز رو بخونید. آهان حالا شد!
این جمله‌ای که تو پرانتز نوشتم شرطیه! شرطی که برای خودم گذاشتم اینه: «توضیح دادن برای شما».
یک شرط همیشه نتیجه‌ای به دنبال داره؛ که توی این جمله، نتیجه انجام شرط اینه که «بهتر متوجه می‌شید».
در جمله‌های شرطی وقوع یک کار (یعنی: نتیجه)، به وقوع کار دیگری (یعنی: شرط) بستگی دارد.
حالا به این مثال دقت کنید: مادری به فرزندش میگه: «اگر شیطونی نکنی، به شهربازی می‌برمت.»
شیطونی نکردن، شرطِ رفتن به شهربازی برای مخاطبه. یعنی رفتن به شهربازی، نتیجه شیطونی نکردنه.
خُب! حتما منظور از اسلوب شرط رو کامل متوجه شدید. حالا بریم سراغ این اسلوب در زبان عربی:
قراره چه چیزایی تو این مبحث یاد بگیریم؟
ساختار جمله شرطیه در زبان عربی و نحوه ترجمه آن همچنین می‌خواهیم بدانیم که چرا یادگیری این مبحث مهم است.
اسلوب شرط و ادوات شرط در عربی
برای مطالعه ادامه مقاله اینجا کلیک کنید یا به سایت آکادمی عربی قسمت مقالات مراجعه کنید.
https://arabiacademy.ir
- ۰۴/۰۱/۰۶