آکادمی عربی مهدی ترابی

مرجع تخصصی آموزش و تولید محتوای عربی

آکادمی عربی مهدی ترابی

مرجع تخصصی آموزش و تولید محتوای عربی

  • ۰
  • ۰

فعل ماضی در زبان عربی یکی از انواع زمان‌های فعل در عربی می‌باشد.

یکی از اصلی‌ترین فاکتورها در ترجمه صحیح فعل به زبان فارسی توجه به زمان فعل می‌باشد و دومین فاکتور مهم صیغه (شخص) است و این ترکیب (زمان+ صیغه) باعث می‌شود بتوانید هر فعلی را به طور صحیح ترجمه کنید.

در این مقاله از «آکادمی عربی» که اولین مرجع تخصصی آموزش عربی است قصد داریم به معرفی فعل ماضی و صیغه‌های (شخص) آن و نحوه ترجمه آنها در فارسی بپردازیم.

تعریف فعل ماضی

ماضی از ریشه کلمه «مَضَی: گذشت» و اسم فاعل که به معنی «گذشته» می‌باشد، است و نشان دهنده انجام عملی است که در زمان گذشته (قبل از الان) انجام شده.

 مثال فارسی: رفت – دیدند – آمدید

فعل ماضی در زبان عربی

ساختار فعل ماضی در زبان عربی همچون فارسی ساده‌ترین شکل فعل است یعنی در زبان فارسی وقتی مصدر فعل (مانند: رفتن – دیدن – خوردن) نون آخرش حذف شود به فعل گذشته (ماضی) تبدیل می‌کنیم.

(مانند: رفت – دید – خورد)

در زبان عربی نیز ۳ حرف اصلی (ریشه) فعل به تنهایی و بدون هیچ تغییر یا گرفتن پیشوندی، فعل ماضی می‌سازند.

البته در زبان عربی برای صیغه‌های مختلف حروفی به آخر فعل اضافه می‌شود که در قسمت‌های بعدی با آنها آشنا می‌شویم.

 

برای ادامه مطالعه مقاله فعل ماضی در عربی اینجا کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

ساختار فعل امر در عربی با تغییراتی در فعل مضارع ایجاد می‌شود.

موضوع بسیار مهم این است که روش ساختن فعل امر بر اساس صیغه فعل مضارع متفاوت است، پس ما در این مقاله ابتدا به معرفی انواع صیغه‌ها (شخص‌ها) می‌پردازیم و پس از آن روش ساختن و ترجمه فعل امر را آموزش می‌دهیم.

همانطور که در مقاله فعل ماضی قبلا خواندیم؛ در ادامه بر روی معرفی شخص‌ها در زبان فارسی و صیغه‌ها در زبان عربی و تطبیق آنها با یکدیگر می‌پردازیم.

تعریف فعل امر

 یکی از کاربردهای فعل در هر زبانی، بیان «طلب و درخواست» می‌باشد که این موضوع با «فعل امر» صورت می‌گیرد.

مثال: برو – ببینید- باید بخورند

معرفی شخص‌ها در زبان فارسی

  • اول شخص:

 به کسی که گوینده و در حال صحبت کردن است «اول شخص» می‌­گوییم که اگر یک نفر باشد به او «اول شخص مفرد: من» و اگر بیش از یک نفر باشد «اول شخص جمع: ما» گفته می‌شود.

  •  دوم شخص:

 به کسی که با او صحبت می‌کنیم و مخاطب مستقیم صحبت ما است دوم شخص می‌گوییم که اگر یک نفر باشد «دوم شخص مفرد: تو» و اگر بیش از یک نفر باشد «دوم شخص جمع: شما» گفته می‌شود.

  •  سوم شخص:

 به کسی که اول شخص و دوم شخص درباره او صحبت می‌کنند و حضور ندارد و غایب است «سوم شخص» می‌گوییم که اگر یک نفر باشد «سوم شخص مفرد: او» و اگر بیش از یک نفر باشد «سوم شخص جمع: آن­ها -ایشان» گفته می‌شود.

صیغه‌های عربی و تطبیق آن با شخص‌های فارسی

 ۱. آنچه معادل «اول شخص» فارسی است در زبان عربی «متکلّم: گوینده» نام دارد که اگر یک نفر باشد به آن «متکلم وحده» و اگر بیش از یک نفر باشد «متکلم مع‌الغیر» گفته می‌شود.

برای مطالعه ادامه مقاله فعل امر در عربی آکادمی عربی اینجا کیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

فعل مستقبل در عربی به معنای “فعل آینده” است و به افعالی گفته می‌شود که زمان انجام شدن آن‌ها در آینده پیش‌بینی می‌شود.

برای ساخت فعل مستقبل در زبان عربی، معمولاً از فعل مضارع عربی استفاده می‌کنیم و با افزودن حرف “س” یا “سوف” به ابتدای فعل، زمان آینده آن را مشخص می‌کنیم.

به‌عنوان مثال، اگر بخواهیم بگوییم “من درس می‌خوانم”، می‌توانیم با افزودن “س” به فعل “یقرأ” (می‌خواند)، جمله را به “سأقرأ” تبدیل کنیم که به معنای “من خواهم خواند” است؛ در ادامه حتما با مثال‌های بیشتر بطور کامل آموزش میبینید.

فعل مستقبل در عربی چیست؟​

در مقاله “آموزش افعال در عربی“ ، بطور کامل توضیح دادیم که در عربی فقط دو زمان اصلی ماضی و مضارع وجود دارد و بقیه انواع فعل‌ها زیر مجموعه این دو هستند و از آنها ساخته می‌شوند.

برای مطالعه ادامه مقاله فعل مستقل در عربی آکادمی عربی اینجا کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

فعل مضارع در زبان عربی بسیار مهم و تاثیر گذار است زیرا به نوعی می‌توان گفت، بخش زیادی از فعل‌ها مانند امر و نهی و…. از فعل مضارع ساخته می‌شوند.

بنابراین در مقاله‌ای که می‌خوانید قصد داریم به طور کامل به بررسی فعل مضارع، نحوه ساخت آن و همینطور ترجمه دقیق و اصولی فعل مضارع بپردازیم، همچنین میتوانید مقاله انواع فعل در عربی (ماضی، مضارع، مستقبل) را از قسمت مقاله‌ها مطالعه کنید.

تعریف فعل مضارع

«مضارع» از ریشه «ضارَع» به معنی «مشابهت» است و به فعلی که معادل زمان «حال» در فارسی است؛ در عربی فعل «مضارع» گفته می‌شود.

مثال فارسی:

می‌خورَد – می‌بیند – می‌رود

فعل مضارع در عربی

یادگیری دقیق فعل مضارع و شناختن نشانه‌های آن می‌تواند در شناخت و بررسی فعل‌ها دیگر نیز کمک کننده باشد، زیرا بخش زیادی از فعل‌ها مانند امر و نهی و…. از فعل مضارع ساخته می‌شوند.

حتماً می‌دانید که در زبان فارسی برای ایجاد فعل مضارع از «بن مضارع» استفاده می‌کنیم (مانند: بین _خور _ رو)، سپس شناسه‌های هر شخص را به آن اضافه می‌کنیم (مانند: بینم – خورم – روم) و برای ساختن مضارع اخباری به این ساختار، «می» اضافه می‌شود (مانند: می‌بینم – می‌خورم – می‌روم)

فعل مضارع ساده در زبان عربی معادل مضارع اخباری فارسی ترجمه می‌شود.

اما پیش از آنکه به بررسی صیغه‌های مختلف فعل مضارع بپردازیم، ابتدا لازم است با مفهوم «شخص» در فارسی و «صیغه» در عربی آشنا شویم.

معرفی شخص‌ها در زبان فارسی

  • اول شخص:

به کسی که گوینده و در حال صحبت کردن است «اول شخص» می­‌گوییم که اگر یک نفر باشد به او «اول شخص مفرد: من» و اگر بیش از یک نفر باشد «اول شخص جمع: ما» گفته می‌شود.

  • دوم شخص:

به کسی که با او صحبت می‌کنیم و مخاطب مستقیم صحبت ما است دوم شخص می‌گوییم اگر یک نفر باشد «دوم شخص مفرد: تو» و اگر بیش از یک نفر باشد «دوم شخص جمع: شما» گفته می‌شود.

  • سوم شخص:

برای مطالعه اداکه مقاله فعل مضارع در عربی آکادمی عربی اینجا کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

فعل مستقبل در عربی به معنای “فعل آینده” است و به افعالی گفته می‌شود که زمان انجام شدن آن‌ها در آینده پیش‌بینی می‌شود.

برای ساخت فعل مستقبل در زبان عربی، معمولاً از فعل مضارع عربی استفاده می‌کنیم و با افزودن حرف “س” یا “سوف” به ابتدای فعل، زمان آینده آن را مشخص می‌کنیم.

به‌عنوان مثال، اگر بخواهیم بگوییم “من درس می‌خوانم”، می‌توانیم با افزودن “س” به فعل “یقرأ” (می‌خواند)، جمله را به “سأقرأ” تبدیل کنیم که به معنای “من خواهم خواند” است؛ در ادامه حتما با مثال‌های بیشتر بطور کامل آموزش میبینید.

فعل مستقبل در عربی چیست؟​

در مقاله “آموزش افعال در عربی“ ، بطور کامل توضیح دادیم که در عربی فقط دو زمان اصلی ماضی و مضارع وجود دارد و بقیه انواع فعل‌ها زیر مجموعه این دو هستند و از آنها ساخته می‌شوند.

برای مطالعه ادامه مقاله فعل مستقبل در عربی اینجا کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

مبتدا و خبر در عربی، دو بخش اصلی جمله اسمیه (جمله‌ای که با اسم شروع می‌شود) هستند.

مبتدا: معمولاً موضوع اصلی جمله است که درباره‌اش صحبت می‌شود.

خبر: اطلاعاتی را در مورد مبتدا به جمله اضافه می‌کند؛ علاوه بر این، خبر در عربی انواع مختلفی دارد که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند.

تشخیص و درک درست مبتدا و خبر برای تسلط بر ساختار جملات عربی ضروری است.

در این مقاله، به بررسی انواع خبر و روش‌های تشخیص مبتدا و خبر در جملات اسمیه خواهیم پرداخت.

مبتدا در زبان عربی چیست؟

در زبان عربی، مبتدا یک کلمه یا عبارتی است که معمولاً در ابتدای جمله می‌آید و نشان‌دهنده موضوع اصلی جمله است؛ به بیان دیگر، مبتدا نقش اصلی در جمله‌های اسمیه را دارد.

جمله اسمیه به جملاتی گفته می‌شود که بدون استفاده از فعل ساخته می‌شوند و به توصیف یک موضوع خاص می‌پردازند.

برای شناسایی مبتدا، باید بدانید که این کلمه معمولاً نشانه ضمه (ــُ) دارد و به صورت معرفه می‌آید.

ویژگی‌های مبتدا

  • مبتدا معرفه (یعنی مشخص یا شناخته شده) است.
  • مبتدا معمولاً مفرد است، اما می‌تواند موثنی یا جمع هم باشد.
  • در جمله اسمیه، مبتدا مرفوع است (پایانش به “ضمه” می‌رسد).

انواع مبتدا در عربی

برای مطالعه ادامه مقاله آکادمی عربی در مورد مبتدا و خبر در عربی و انواع آن کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

انواع اسم در عربی از نظر جنس (مونث و مذکر) و از نظر تعداد (مفرد، مثنی و جمع) قابل تفکیک هستند که در این مقاله به شما آموزش می‌دهیم چگونه به درستی تشخیص دهید.

اسم در زبان عربی یکی از اجزای اصلی جمله است و به واژه‌ای اطلاق می‌شود که به چیزی اشاره دارد یا آن را معرفی می‌کند. در زبان عربی، اسم‌ها نقش مهمی در ساختار جملات دارند و می‌توانند به اشیاء، افراد، مکان‌ها، مفاهیم یا ویژگی‌ها اشاره کنند.

یادگیری قواعد مربوط به انواع اسم‌ در زبان عربی، به ویژه درک تفاوت‌های نحوی و دستوری آن‌ها، برای دانش‌آموزان پایه هفتم تا دوازدهم که در حال یادگیری درس عربی هستند، بسیار ضروری است.

۱. اسم از نظر تعداد (مفرد، مثنی، جمع)

در زبان عربی، اسم‌ها از نظر تعداد به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: مفرد، مثنی و جمع، که هر یک از این دسته‌ها ویژگی‌های خاص خود را دارند و برای ساختن جملات صحیح باید به درستی از آنها استفاده کرد.

۱. اسم مفرد

مفرد: به اسمی گفته می‌شود که فقط به یک فرد، یک شیء، یک موجود و یا یک چیز اشاره دارد.

مثال:

“کتاب” (یک کتاب)

“ولد” (یک پسر)

“شجرة” (یک درخت)

۲. اسم مثنی

مثنی: به اسمی گفته می‌شود که به دو فرد، دو چیز یا دو موجود اشاره دارد.

در زبان عربی، برای ساختن مثنی، به انتهای اسم مفرد حرف‌های “ان” یا “ین” اضافه می‌شود، که این تغییرات بسته به نوع کلمه و قاعده آن متفاوت هستند.

مثال:

برای مطالعه ادامه مقاله انواع اسم در عربی + 10 تمرین با پاسخ اینجا کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

مضاف و مضاف الیه یکی از ساختارهای مهم در زبان عربی است که برای بیان مالکیت، تعلق یا ارتباط میان دو اسم به کار می‌رود. این ترکیب از دو بخش اصلی تشکیل می‌شود: ۱- مضاف و ۲- مضاف‌الیه.

هر کدام از این دو نقش خاصی دارند که در ادامه به‌طور کامل توضیح داده می‌شود.

۱. مضاف در عربی چیست؟

کلمه‌ای است که معنای آن به تنهایی کامل نیست و برای تکمیل معنا نیاز به کلمه دیگری دارد که مضاف‌الیه نامیده می‌شود.

مثال مضاف در عربی:

کتابُ الطّالبِ: کلمه «کتاب» به تنهایی کامل نیست و نیاز دارد که مشخص شود این کتاب متعلق به چه کسی است.

۲. مضاف‌‌الیه در عربی چیست؟

مضاف‌الیه، کلمه‌ای است که به مضاف اضافه می‌شود و معنای آن را مشخص می‌کند.

مثال مضاف الیه در عربی:

در جمله بابُ البیتِ، کلمه «البیتِ» مضاف‌الیه است که مشخص می‌کند این درب، متعلق به خانه است.

نکته:

ترکیب مضاف و مضاف‌الیه در عربی یک رابطه بین دو اسم ایجاد می‌کند که اسم دوم (مضاف‌الیه) همیشه به حالت مجرور است.

تمرین ۱:

در جملات زیر، مضاف و مضاف‌الیه را مشخص کنید:

۱- بابُ المسجدِ مفتوحٌ.
۲- قرأتُ کتابَ المعلّمِ.
۳- فی غرفةِ الطّالبِ کرسیٌّ.

ویژگی‌های مضاف و مضاف‌الیه

مضاف و مضاف‌الیه در زبان عربی هر کدام دارای خصوصیات و ویژگی‌های خاصی هستند که در ادامه به بررسی ویژگی هرکدام می‌پردازیم:

ویژگی‌های مضاف در عربی:

برای مطالعه ادامه مقاله مضاف و مضاف الیه در عربی + ۵ تمرین با پاسخ تشریحی اینجا کلیک کنید.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

“موصوف” در زبان عربی به اسم یا واژه‌ای گفته می‌شود که ویژگی‌ها یا خصیصه‌هایی به آن نسبت داده می‌شود، در حالی که “صفت” واژه‌ای است که ویژگی یا ویژگی‌های موصوف را توضیح می‌دهد و مشخص می‌کند. این دو جزء در جملات عربی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند و در ساختار جمله به طرز خاصی به هم پیوند می‌خورند. در واقع، صفت ویژگی‌های موصوف را توصیف کرده و آن را از سایر اسامی متمایز می‌سازد. شناخت صحیح و دقیق این دو عنصر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا به درک بهتر ساختارهای زبانی و کاربرد صحیح آن‌ها در مکالمات و متون عربی کمک می‌کند.

موصوف و صفت چیست؟

موصوف به اسمی گفته می‌شود که صفتی آن را توصیف می‌کند و ویژگی‌ای را به آن نسبت می‌دهد. صفت نیز کلمه‌ای است که این ویژگی یا خصوصیت را بیان می‌کند. در زبان عربی، صفت همواره بعد از موصوف می‌آید و از نظر جنس، تعداد، اعراب و معرفه یا نکره بودن با آن مطابقت دارد.

مثال موصوف و صفت

رجلٌ صالحٌ

رجلٌ: موصوف (مذکر، مفرد، نکره)

صالحٌ: صفت (مطابق با موصوف)

الحدیقةُ الجمیلةُ

الحدیقةُ: موصوف (مونث، مفرد، معرفه)

الجمیلةُ: صفت (مطابق با موصوف)

تفاوت موصوف و صفت با مضاف و مضاف‌الیه

یکی از اشتباهات رایج در تشخیص موصوف و صفت، اشتباه گرفتن آن با ترکیب مضاف و مضاف‌الیه است. تفاوت‌های اصلی این دو عبارتند از:

۱- تطابق:

در ترکیب موصوف و صفت، صفت در تمام ویژگی‌های زیر با موصوف مطابقت دارد:

  • جنس (مذکر یا مونث)
  • تعداد (مفرد، مثنی یا جمع)
  • اعراب (مرفوع، منصوب یا مجرور)
  • معرفه و نکره

اما در مضاف و مضاف‌الیه این تطابق وجود ندارد.

مثال:

برای مطالعه ادامه مقاله موصوف و صفت روی اینجا کلیک کیند.

  • عربی آکادمی
  • ۰
  • ۰

بخش ترجمه در امتحانات عربی و کنکور یکی از مهم‌ترین بخش‌هاست که با یادگیری روش‌های درست ترجمه عربی به فارسی می‌توانید به راحتی از عهده آن برآیید و درصد خوبی کسب کنید. در این مقاله از آکادمی عربی چند روش ساده و مؤثر برای پاسخ‌دهی به سوالات ترجمه متن عربی معرفی می‌کنیم، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

شناسایی ساختار جمله

برای ترجمه عربی به فارسی بهتر است در ابتدا ساختار جمله را شناسایی کنید، بدین ترتیب که:

۱- فعل را پیدا کنید: در جملات عربی، فعل معمولاً در ابتدای جمله قرار دارد. زمان فعل را که شامل فعل ماضی، فعل مضارع، فعل مستقبل و فعل امر است مشخص کنید. اگر هنوز برای تشخیص افعال در عربی مشکل دارید، پیشنهاد می‌کنیم حتما مقاله ” انواع فعل در عربی” رو مطالعه نمایید.

۲- فاعل و مفعول را بررسی کنید: پس از فعل، به دنبال فاعل و مفعول باشید. این ترتیب در جملات فارسی ممکن است تغییر کند، اما باید معنای اصلی حفظ شود.

 

برای مطالعه ادامه مقاله روش ۱۰ ثانیه‌ای حل سوالات ترجمه عربی به فارسی روی آکادمی عربی کلیک کنید.

  • عربی آکادمی