معادل افعال ناقصه در فارسی فعل های اسنادی هستند: «است، بود، شد، گردید». فعل های اسنادی افعالی هستند که
صفت یا حالتی را به کسی یا چیزی نسبت می دهند.
در این مقاله می خواهیم بدانیم که افعال ناقصه چه فعل هایی هستند، فرق افعال ناقصه و افعال تامه را بدانیم، و با ویژگی
های اسم و خبر افعال ناقصه آشنا شویم، و بدانیم که افعال ناقصه چگونه ترجمه می شوند.
دانش آموزان رشته های مختلف چگونه این مبحث را بخوانند؟
دانش آموزان رشته های ریاضی و تجربی لازم نیست که اعراب را بدانند چرا که در کتاب های درسیشان به این مهم اشاره نشده
است و بیشتر روی معانی افعال ناقصه تمرکز کرده است.
و اما دانش آموزان رشته انسانی لازم است اعراب اسم و خبر افعال ناقصه را بدانند و به تمامی نکاتی که در این مقاله اشاره
شد دقت نمایند.
با فعل های ناقصه آشنا شوید:
به فعل های «کانَ، لیس، صارَ، أصبحَ» افعال ناقصه می گویند. به مثال های زیر دقت کن:
- کانَ أبی رجُلاً محترماً لدی الجمیع
- لیسَ الصبرُ قبیحاً.
- أنزَلَ من السَّماء ماءً فتُصبحُ الأرضُ مخضرةً.
- نَظَفَ الطّلّاب مدرستهم، فصارت المدرسة نظیفة.
حالا به ترجمه این افعال توجه کن:
- پدرم مرد محترمی نزد همه بود.
- صبر کردن، عمل زشتی نیست.
- از آسمان آبی بارید پس زمین سرسبز می شود.
- دانش آموزان مدرسه شان را تمیز کردند و مدرسه تمیز شد.
آیا در افعال ناقصه باید به دنبال فاعل و مفعول باشیم؟
با دیدن لفظ «فعل» در افعال ناقصه شاید بخواهید به دنبال فاعل و مفعول بگردید ولی خبر مهم این است که افعال ناقصه
وارد جمله اسمیه می شوند و در واقع اسم و خبر می گیرند و با این دو، معنایشان کامل می شود، به همین منظور به آنها
افعال ناقصه می گویند.
منظور از افعال تامه چیست؟
فعل هایی که به معنی انجام کاری هستند: « کَتَبَ: نوشت»، « اِستَخرَجَ: استخراج کرد»، «دَرَّسَ: درس داد» و فاعل و بعضاً
مفعول می گیرند، فعل های تامّه می گویند.
آیا فعل های ناقصه صرف می شوند؟
فعل های ناقصه مانند همه فعل های دیگر صرف می شوند و به این نکته دقت کنید که صرفشان در بعضی صیغه ها شکل
های متفاوتی به خود می گیرد یعنی ممکن است تغییری در ریشه فعل بوجود آید. بنابراین بهتر است شکل صرف شدن تمام
صیغه های این افعال را به خاطر بسپارید.
«کانَ»
ماضی ها
غائب
کانَ |
کانتْ |
کانا |
کانَتا |
کانوا |
کُنَّ |
مخاطب
کُنتَ |
کُنتِ |
کُنتما |
کُنتما |
کُنتم |
کُنتُنَّ |
متکلم
کُنتُ |
کُنّا |
مضارع ها
غائب
یَکونُ |
تَکونُ |
یَکونانِ |
تَکونانِ |
یَکونونَ |
یَکُنَّ |
مخاطب
تَکونُ |
تَکونینَ |
تَکونانِ |
تَکونانِ |
تَکونونَ |
تَکُنَّ |
متکلم
أکونُ |
نَکونُ |
مفاهیم مختلف فعل «کانَ»
مفهوم داشتن: کانَ + لِ، عندَ، لَدَی: کانَ لهم/ عندهم/ لدیهم بیت کبیرةٌ: خانه بزرگی داشتند.
ماضی بعید: کانَ + ماضی: کُنتُ تَعَلَّمتُ دروسی من معلمٍ حاذقٍ: درس هایم را از معلمی ماهر آموخته بودم.
ماضی استمراری: کانَ + مضارع: کُنتُ اُفتِّشُ عن المُعجمِ: دنبال فرهنگ لغت می گشتم.
«لیسَ»
این فعل فقط در ماضی صرف می شود و حالت مضارع ندارد.
برای دیدن ادامه مطلب «افعال ناقصه + کابرد و معانی شان و مثال»برر روی اسم ان کلیک کنید .